klasycznej definicji
Encyklopedia PWN
Arystoteles, Aristotélēs, ur. 384 p.n.e., Stagira (Tracja), zm. 322 p.n.e., Chalkis na wyspie Eubei,
filozof grecki, najwszechstronniejszy myśliciel i uczony starożytności.
Boyle 
, ur. 25 I 1627, Líos Mór (hrab. Port Láirge, Irlandia), zm. 30 XII 1691, Londyn,
angielsko-irlandzki chemik, fizyk i filozof, uważany za jednego z twórców nowoczesnej chemii.
[boıl]
Sir Robert , ur. 25 I 1627, Líos Mór (hrab. Port Láirge, Irlandia), zm. 30 XII 1691, Londyn,
differentia specifica
cecha istotna, odróżniająca jakiś gatunek od innych gatunków tego samego rodzaju; jeden z podstawowych elementów definicji klasycznej.
[łac., ‘różnica gatunkowa’],
fonologia
nauka o zależnościach pomiędzy elementami fonetycznymi oraz o funkcjach tych elementów w języku;
[gr. phōnḗ ‘głos’, ‘dźwięk’, lógos ‘słowo’, ‘mowa’],
kompozyt
materiał utworzony z co najmniej 2 komponentów (faz) o różnych właściwościach w taki sposób, że ma właściwości lepsze i/lub właściwości nowe (dodatkowe) w stosunku do komponentów wziętych osobno lub wynikających z prostego sumowania ich właściwości;
[łac. compositus ‘złożony’],
związki chemiczne odznaczające się charakterystycznymi właściwościami, m.in. kwaśnym smakiem, zdolnością wywoływania reakcji barwnych ze wskaźnikami (np. barwią lakmus na czerwono), roztwarzaniem wielu substancji;
